[มีการเปิดเผยเนื้อหาภาพยนต์]
Everything Everywhere All at Once เป็นภาพยนตร์เกี่ยวกับการเดินทางท่อง Multiverse อีกเรื่องที่ถูกพูดถึงอย่างมากเลยค่ะ ⏳ ทั้งในแง่ความบ้าคลั่ง ความอาร์ต ความตลก และประเด็นครอบครัวเอเชียที่สอดแทรกมาในหนัง
💬 เล่าคร่าวๆ นี่คือเรื่องของซือเจ๊คนหนึ่งที่พบว่าตัวเองกระโดดไปยังจักรวาลอื่นๆได้ 👟 ซึ่งในจักรวาลอื่นๆนั้น เธอก็มีชีวิตที่แตกต่างกันไป ซือเจ๊ต้องรับบทฮีโร่ปราบวายร้าย ในขณะที่ก็ต้องแก้ไขปัญหาครอบครัวไปด้วย 🤦🏻♀️
ท่ามกลางความปั่นป่วนทั้งหลาย 🌪 หนังก็พาเราไปพบกับประเด็นที่ลึกซึ้ง ทั้งการเผชิญกับความคาดหวังของพ่อแม่ ประโยชน์ของการไม่เก่งอะไรสักอย่าง หรือคุณค่าของการเป็นคนใจดี
มีประเด็นหนึ่งที่น่าสนใจมากๆค่ะ นั่นคือการที่ ⚡️โจบุ ทูพากิ⚡️จอมวายร้ายในเรื่อง สร้างสิ่งคล้ายหลุมดำที่เรียกว่า 🥯เบเกิล🥯 ขึ้นมา และถ้าเมื่อไหร่ที่เราเข้าไปในเบเกิล เราจะไม่ต้องรับรู้อะไรอีก ไม่มีอะไร ‘สำคัญ’ อีกต่อไป
🦹🏼♀️ โจบุ ทูพากิ คือคนที่ถูกกดดันอย่างหนักให้ทะลุขีดจำกัดจนเดินทางข้ามจักรวาลได้ แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ต้องเผชิญกับความปั่นปวนภายในอย่างหนัก ❤️🩹
เพราะต้องอยู่กับอารมณ์ความรู้สึกมากมายจนรู้สึกว่าไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว การกระโจนไปสู่หลุมดำเบเกิล จึงอาจหมายถึงการหลุดพ้น การจบทุกอย่าง การไปสู่ความมืดอันว่างเปล่าหรือความตาย
👀 จอมวายร้ายระดับจักรวาลคนนี้ อาจเป็นตัวแทนของเด็กคนหนึ่งที่ถูกคาดหวังจากครอบครัว ต้องทนรับแรงกดดันมหาศาลจากการ ’ต้องเป็น’ แบบที่ครอบครัวอยากให้เป็น
มีงานวิจัยรวมถึงการศึกษามากมายนะคะที่ยืนยันว่า 🔎 จริงๆแล้วคนที่ฆ่าตัวตาย ไม่ใช่เพราะอยากจบชีวิต แต่เพราะอยากจบความเจ็บปวด ไม่อยากเหนื่อยอีกต่อไปแล้วต่างหาก 🙍🏽♀️
การจะดึงคนที่เข้าไปในเบเกิลออกมา ก็ไม่สามารถทำได้ด้วยตัวคนเดียว แต่ต้องอาศัยคนหลายคนช่วยกัน 👨👩👧👦 เช่นเดียวกับกระบวนการที่เราจะช่วยเหลือคนที่มีภาวะซึมเศร้า
การยอมรับ ความเข้าใจ และการรับฟังกันในครอบครัว 💚 จะเป็นกำลังสำคัญที่ช่วยดึงให้คนที่เผชิญความรู้สึกเหล่านี้กลับมาได้ 🤝 เมื่อพวกเขาได้รับรู้ว่ามีใครสักคนที่พร้อมอยู่ข้างๆ ได้รู้ว่ามีใครสักคนรับรู้ และเขาไม่จำเป็นต้องกักเก็บสิ่งหนักหนาเอาไว้คนเดียวอีกแล้ว 👭ความเจ็บปวดที่มีก็อาจค่อยๆเบาลงได้
ท้ายที่สุดแล้ว แม้ว่าชีวิตอาจจะยังขึ้นๆลงๆ หรือมันอาจจะไม่ได้สวยงามในทันที แต่เมื่อมีคนข้างๆที่พร้อมจะเข้าใจ เบเกิลก็อาจไม่ใช่ทางออกเดียวในการรับมือกับความรู้สึกอีกต่อไปนะ 🙂